Nośność obiektów kolejowych a stosowanie obciążeń eksploatacyjnych

Wybrane aspekty stosowania poziomych obciążeń eksploatacyjnych w analizie nośności istniejących kolejowych obiektów inżynieryjnych wg PN-EN 15528.

Nowelizacja Rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 5.06.2014 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle kolejowe i ich usytuowanie (Dz.U. z 2014 r., poz. 867) [14], w ślad za wymogami określonymi w TSI Infrastruktura [8], nałożyła obowiązek weryfikacji nośności istniejących obiektów kolejowych przy zastosowaniu modeli obciążeń eksploatacyjnych zgodnie z normą PN-EN 15528 [3].

Stosowana praktyka analityczna

Pominięcie w normie PN-EN 15528 [3] oraz w TSI Infrastruktura [8] informacji dotyczących stosowania sił poziomych generowanych przez tabor kolejowy w analizie nośności istniejących obiektów inżynieryjnych powoduje w środowisku projektantów mostowych rozbieżność w sposobie podejścia do obliczeń statyczno-wytrzymałościowych. Dotychczasowe, napotkane w opracowaniach branżowych, metodyki obejmują:

• zupełną rezygnację z uwzględnienia sił poziomych (z uwagi na brak jakiejkolwiek informacji w PN-EN 15528 [3]),
• implementację pełnych wartości obciążeń poziomych wg PN-EN 1991-2 [4] ze współczynnikiem klasyfikacyjnym α, niezależnie od modelu referencyjnego.

Metoda pierwsza jest co do zasady błędna, ponieważ fakt nieujęcia w normie PN-EN 15528 [3] informacji o siłach poziomych nie powoduje, że takie oddziaływania nie są generowane. Z kolei druga metoda, polegająca na wprowadzeniu normowych obciążeń poziomych wg PN-EN 1991-2 [4] w kombinacji z obciążeniami pionowymi od pojazdów referencyjnych wg PN-EN 15528 [3], daje obraz nadmiarowego wytężenia konstrukcji jako wynik błędnej pr...