Most Lecha w Poznaniu – północna nitka odnowiona

Projekt nowego mostu

Warunki inwestycji były narzucone z jednej strony sąsiedztwem drugiego obiektu, a z drugiej wymaganiami inwestora. Nowy most musiał mieć określoną długość i typ konstrukcji, a także konkretny podział na przęsła i proporcje ich długości. Most musiał mieć również zgodną z wymogami nośność – zarówno z systemem PN, jak i PN-EN. Nowy obiekt to konstrukcja zespolona stalowo-betonowa. Jego długość jest taka sama, jak mostu dotychczasowego, jednak zamiast siedmiu przęseł musiały powstać tylko trzy.

Układ podpór musiał zostać dostosowany do znajdującego się nieopodal mostu. Wymusiło to podział mostu na przęsła w proporcji 1:1, 5:1 (66,9 m : 100,8 m : 66,9 m). Dodatkowym ograniczeniem było zachowanie rzędnych niwelety identycznych jak mostu sąsiedniego (z ewentualną korektą ok. 15 cm) oraz skrajni pionowej pod mostem (ze względu na skrajnię toru żeglownego spód projektowanej konstrukcji musiał znajdować się na tym samym poziomie co spód konstrukcji mostu pierwotnego). Aby spełnić te ograniczenia zdecydowano się na obiekt o zmiennej wysokości ustroju nośnego. Zastosowano także w strefach podpór pośrednich tzw. przekrój podwójnie zespolony.

W projekcie zostały wprowadzone pewne zmiany w dotychczasowej praktyce projektowania dolnej płyty zespolonej nad filarami. Zamiast jej oparcia na pasie dolnym dźwigarów stalowych, jak to jest z reguły praktykowane, umieszczono pas dolny dźwigarów stalowych w płycie betonowej. W efekcie płyta betonowa została zespolona z pasem dolnym dźwigarów stalowych zarówno na ich dolnej, jak i górnej powierzchni. Pozwoliło to na redukcję szerokości stalowego pasa dolnego nad filarami, ponieważ łączniki zespalające dźwigar stalowy z płytą betonową można było umieścić od spodu i od góry pasa dźwigara stalowego. Dzięki temu zmniejszono iloś...