Metodyka doboru i oceny pracy maszyn rozdrabniających w instalacjach do produkcji kruszyw mineralnych

Rozdrabnianie to jeden z najbardziej energochłonnych procesów technologicznych branży przeróbczej. Jego celem jest doprowadzenie surowców mineralnych do odpowiedniego uziarnienia. Proces ten jest złożony i zależy od wielu czynników, między innymi od fizyko-mechanicznych właściwości rozdrabnianego materiału, w tym także od: rozmiaru i formy rozdrabnianych ziarn, rodzaju kruszarki, wzajemnego ułożenia ziarn w komorze kruszącej maszyny, trajektorii i prędkości przemieszczania się ziarn oraz parametrów technologicznych kruszarki (takich jak: szczelina wylotowa, wielkość oczka rusztu, skok i kształt elementów roboczych, prędkość liniowa elementów roboczych). W artykule podjęto temat odpowiedniego doboru maszyn rozdrabniających i ich parametrów konstrukcyjno-eksploatacyjnych.

Jakość uzyskiwanych kruszyw i ponoszone koszty ich produkcji determinowane są prawidłowym doborem różnych rodzajów i typów maszyn rozdrabniających pracujących w określonych stadiach rozdrabniania oraz doborem właściwych wielkości nastawień parametrów eksploatacyjnych w tych urządzeniach. Należy także podkreślić, że o jakości kruszyw decyduje również sposób prowadzenia procesu przeróbki, czyli: konfiguracje układów technologicznych rozdrabniania, klasyfikacji (przesiewania), płukania, odwadniania czy uszlachetniania kruszyw. 

Dobór maszyn i ich parametrów  konstrukcyjno-eksploatacyjnych

Zasady doboru kruszarek i układów technologicznych do produkcji kruszyw łamanych muszą być oparte na szczegółowej analizie wielu czynników. Do najważniejszych z nich, zgodnie z zaprezentowanym rys. 1, należą: właściwości fizyko-mechaniczne surowca, parametry jakościowe produktów, rodzaj urządzeń i układu oraz wydajność instalacji przeróbczej, które wpływają pośrednio lub bezpośrednio na siebie, oraz pozostałe czynniki...