Kilka uwag na temat faz (etapów) rekultywacji gruntów po odkrywkowej działalności górniczej

Przedstawione wątpliwości mogłoby rozstrzygnąć ewentualnie wskazanie zakresu przestrzennego objętego terminem „grunt”, tj. czy obejmuje on jedynie wierzchnią warstwę powierzchni ziemi, wykorzystywaną bezpośrednio do celów rolnictwa i leśnictwa (co mogłoby wskazywać na odrębność likwidacji wyrobiska i rekultywacji gruntów), czy też sięga w jej głąb (co mogłoby uzasadniać zajęcie odmiennego stanowiska). Niestety Ustawa o ochronie gruntów rolnych i leśnych nie daje jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie. Przypomnieć bowiem należy w tym miejscu, że ustawa ta nie definiuje terminu „grunt” (patrz art. 4 pkt 1 u.g.r.l.), lecz odwołuje się jedynie do zamkniętego katalogu gruntów rolnych i leśnych zawartego w jej art. 3. Ustawodawca posłużył się tym samym klasyczną definicją zakresową zamkniętą (zgodnie z § 153 ust. 1 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej [10] definicja zakresowa wylicza elementy składowe zakresu). Odnosi się jednak ona do terminów „grunt rolny” i „grunt leśny”, a nie do terminu „grunt” jako taki (na marginesie można zauważyć, że o ile przepisy u.g.r.l. oraz p.g.g. posługują się terminem „rekultywacja gruntów”, o tyle przepisy p.o.ś. oraz Ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych [21] wskazują już na „rekultywację terenu”. Wydaje się przy tym, że zakres przedmiotowy terminu „teren” będzie odnosił się do szerszego zakresu desygnatów niż termin „grunt”).

Rozwiązanie mogłoby w tej sytuacji stanowić ewentualnie odwołanie się do definicji zawartej w art. 46 §1 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny [16] (dalej: k.c.), określającej grunty jako „części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności” (rozwiązanie takie zastosował m.in. WSA w Krakowie w wyroku z 23 listopada 2011 r. [26] w związku z brakiem definicji gruntu w przepisach Ustawy o p...