Kilka uwag na temat faz (etapów) rekultywacji gruntów po odkrywkowej działalności górniczej

Przedsiębiorców prowadzących działalność polegającą na wydobywaniu kopalin ze złóż do prowadzenia rekultywacji zobowiązują w szczególności trzy ustawy, tj.:

• u.g.r.l., która zobowiązuje osobę powodującą utratę albo ograniczenie wartości użytkowej gruntów do ich rekultywacji na własny koszt (art. 20 ust. 1) oraz do jej planowania, projektowania i realizacji na wszystkich etapach działalności przemysłowej (art. 20 ust. 3);
• Ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska [20] (dalej: p.o.ś.), która w art. 126 ust. 2 zobowiązuje prowadzącego eksploatację złóż kopaliny do sukcesywnego prowadzenia rekultywacji terenów poeksploatacyjnych;
• Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze [18] (dalej: p.g.g.), która w licznych artykułach (w szczególności w art. 129 ust. 1 pkt 5) w przypadku likwidacji zakładu górniczego w całości lub w części zobowiązuje przedsiębiorcę do przedsięwzięcia niezbędnych środków w celu ochrony środowiska oraz rekultywacji gruntów po działalności górniczej.

Rekultywację gruntów można prowadzić w dwójnasób, tj. na bieżąco, w trakcie prowadzonej działalności polegającej na wydobywaniu kopalin ze złóż (w takim przypadku rekultywacja niejednokrotnie jest prowadzona za postępującym frontem robót wydobywczych) bądź też po jej zakończeniu. Obydwie formy należy uznać za zgodne z obowiązującymi przepisami. Na marginesie należy jednak nadmienić, że przepisy p.g.g. posługują się, jak już wyżej wskazano, terminami „rekultywacja gruntów po działalności górniczej” lub „rekultywacja gruntów po zakończeniu działalności górniczej” (m.in.: art. 116 ust. 6 pkt 7, art. 129 ust. 1 pkt 5, art. 168 ust. 2 p.g.g.) mogącymi sugerować brak możliwości realizacji rekultywacji w sposób sukcesywny, lecz jedynie po zakończeniu działalności górniczej. Wydaje się jednak, że taka literalna w...