Powierzchniowe utrwalenie jako zabieg utrzymaniowy istniejącej nawierzchni

Powierzchniowe utrwalenie (PU) to powszechnie znana technologia „na zimno” dedykowana zwłaszcza dla dróg o niższym natężeniu ruchu. Jest to prosty zabieg wykorzystujący emulsję asfaltową oraz kruszywo. Polega na skropieniu nawierzchni lepiszczem, jakim jest emulsja i zasypaniu jej odpowiednim kruszywem oraz uformowaniu mozaiki kruszywowej walcem.

Poszczególne elementy prac można stosować w dowolnej konfiguracji omówionej w dalszej części artykułu oraz w wybranym zwielokrotnieniu. O sposobie aplikacji i ilości zużytych materiałów decydować będzie zamawiający oraz wykonawca w porozumieniu z zamawiającym. Tak, aby optymalnie dobrać materiały oraz rodzaj powierzchniowego utrwalenia do budżetu.

Zastosowanie powierzchniowego utrwalenia ma na celu przede wszystkim wydłużenie żywotności istniejącej nawierzchni poprzez jej uszczelnienie.

Zabieg ten będzie również pozytywnie wpływał na bezpieczeństwo użytkowania odświeżanego odcinka w wyniku jego uszorstnienia. Ponadto zwiększy się komfort jazdy na takiej drodze. Gdyż często, aby poprawnie wykonać powierzchniowe utrwalenie, niezbędna okazać się może realizacja kilku poprzedzających prac wpływających na wyrównanie nawierzchni, takich jak naprawy cząstkowe czy frezowanie.

Powierzchniowe utrwalenie w związku z wrażliwością na warunki atmosferyczne jest technologią sezonową. Prace wykonuje się zazwyczaj od maja do września. Jednak ramy czasowe nie są sztywne i roboty wykonywać można wcześniej lub później, jeżeli prognozy pogodowe są sprzyjające, czyli takie, gdy może nastąpić prawidłowy rozpad emulsji w kontakcie z podłożem oraz ziarnami kruszywa.

Przed przystąpieniem do prac należy: