Wybrane praktyczne problemy zarządzania odkrywkową eksploatacją złóż kopalin. Najważniejsze problemy planowania i projektowania, przygotowania, realizacji oraz monitorowania procesów w górnictwie odkrywkowym

Komunikacja i zarządzanie informacjami

W celu efektywnego współdziałania i skuteczności w zarządzaniu ryzykiem procesu górniczego niezbędna jest uporządkowana, przejrzysta i kompletna komunikacja wewnętrzna i zewnętrzna pomiędzy uczestnikami procesów zarządzania oraz wszystkimi interesariuszami tegoż ryzyka (wg [15] pkt 5.2). Platformą zbierania, przechowywania i dystrybucji informacji istotnych do zapewnienia ciągłości działania procesu krytycznego powinien być starannie i systematycznie prowadzony dokument operacyjny (książka zagrożeń) dostępny dla ściśle określonych osób (służby dyspozytorskiej, kierownictwo i dozór ruchu), okresowo raportowany określonym osobom funkcyjnym w zakładzie górniczym, a przede wszystkim kierownikowi ruchu zakładu górniczego i kierownikom działów ruchu. Należy mieć bowiem na uwadze, że uporządkowane i kompletne informacje o zdarzeniach w układzie chronologicznym mają w sytuacjach awaryjnych kapitalne znaczenie dla podejmowania prawidłowych decyzji i skuteczności działania, chociaż niekiedy mogą nie być „na rękę” sprawcom błędów w zarządzaniu (mającym coś do ukrycia).

Bez dostatecznego dostępu i sprawnej wymiany informacji zapewniających niezbędną świadomość zagrożeń i poziomu ryzyka wśród uczestników postępowania skuteczne zarządzanie zagrożeniami jest praktycznie niemożliwe. Często bardzo groźną, dodatkową przyczyną kumulacji poziomu ryzyka, jest niedostateczny dostęp do informacji wskutek nieuzasadnionego ograniczania istotnych informacji o stanie zagrożeń krytycznych czy też świadomego zatajania niebezpiecznych zjawisk. Niedopuszczalne jest zwłaszcza przemilczanie („zamiatanie pod dywan”) oczywistych oznak zagrożeń krytycznych czy też wzrostu poziomu ryzyka. Takie postępowanie sprzyja bowiem generowaniu spirali narastania zagrożenia, prowadzi do utraty kontroli nad zarządzaniem zagrożeniami i niekiedy kończy się katastrofą górniczą, na co istnieją liczne dowody.

Dobrze zorganizowany system komunikacji w sprawach zagrożeń powinien wyczerpująco i precyzyjnie identyfikować i dokumentować:

• źródła informacji i sposoby ich pozyskiwania,
• zasady kwalifikowania informacji, w tym kryteria ważności informacji,
• wymaganą formę informacji (formularze),
• uczestników procesu zarządzania zagrożeniami,
• nadawców i odbiorców informacji,
• procedury postępowania z informacjami, w tym zasady rejestrowania i potwierdzania odbioru informacji,
• kompetencje (zakresy odpowiedzialności) osób zarządzających informacjami,
• zasady nadzoru i kontroli obiegu informacji, w tym zasady dostępu i ochrony informacji,
• zasady raportowania aktualnego stanu zagrożenia, w tym: formę, zakres, autorów i odbiorców raportów,
• zasady formalnego i merytorycznego audytu funkcjonowania systemu.

Galeria

Zobacz więcej