Wpływ dodatków mineralnych w cemencie na stabilność napowietrzenia w betonie nawierzchniowym

Podsumowanie badań

Najważniejsze parametry badania charakterystyki porów zamieszczono w tab. 5. Uzyskane wyniki świadczą o kompatybilności układu domieszek i użytych cementów, co potwierdzają stosunek A₃₀₀/A powyżej 50%, powierzchnia właściwa porów powyżej 30 mm^-1 i niewielki, do 0,55%, ubytek całkowitej zawartości powietrza (A) zaraz po mieszaniu i po 60 minutach bezruchu betonu.

Zmiana dystrybucji porów po wysokoenergetycznym mieszaniu była zależna od rodzaju użytego cementu. W przypadku użycia cementu portlandzkiego w betonie (mieszanka P) po dodatkowym dostarczeniu energii nastąpiło zwiększenie A o 1,57% w porównaniu do stanu przed mieszaniem, a powstałe pęcherzyki stanowiły głównie pory powietrzne mniejsze od 300 µm. Zwiększeniu ilości drobnych pęcherzyków powietrza w mieszance towarzyszyło zwiększenie o 21% powierzchni właściwej porów (α). Podobne zachowanie widoczne jest w przypadku cementu portlandzkiego żużlowego (mieszanka S). Powierzchnia właściwa porów w mieszance S zwiększyła się o 38%. Oznacza to, że po powtórnym mieszaniu formują się głównie pęcherzyki drobne, a pęcherzyki większe od 300 µm ulegają anihilacji. Zwiększenie udziału powietrza w betonie po ponownym mieszaniu zaobserwowano również w przypadku betonu z cementem portlandzkim popiołowym (oznaczenie V). Jednakże w tym przypadku nastąpiło zmniejszenie o 12% powierzchni właściwej porów. Nastąpiło to w wyniku tworzenia się porów o średnicach większych od 300 µm.

Galeria