Przebudowa drogi wojewódzkiej nr 925. Trwałość i nowoczesność

Droga wojewódzka nr 925 przechodzi kompleksową przebudowę, w ramach której nie tylko wymieniana jest nawierzchnia, ale także wzmacniane jest podłoże przy użyciu nowoczesnych technologii. Inwestycja zapewni trwałą, odporną na obciążenia konstrukcję oraz cichą nawierzchnię z asfaltów wysokomodyfikowanych, a przewidywana żywotność drogi wynosi aż 50 lat.

Konstrukcja drogi wojewódzkiej nr 925 została zaprojektowana w oparciu o najnowsze technologie i materiały, co ma zagwarantować jej wysoką trwałość oraz odporność na intensywną eksploatację. Jej wierzchnia warstwa to trzycentymetrowa warstwa ścieralna SMA 8S wykonana z asfaltu wysokomodyfikowanego PMB 45/80-80, która pełni funkcję tzw. cichej nawierzchni o obniżonej emisji hałasu. Poniżej znajduje się dziewięciocentymetrowa warstwa wiążąca SMA 16W z tego samego rodzaju asfaltu, zapewniająca właściwe powiązanie i rozkład obciążeń. Jeszcze niżej ułożono szesnastocentymetrową podbudowę zasadniczą AC 22P, również wykonaną z asfaltu wysokomodyfikowanego, układaną w dwóch warstwach. Podbudowę asfaltową wspiera dwudziestocentymetrowa warstwa podbudowy z mieszanki niezwiązanej, czyli kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie o uziarnieniu 0/31,5, charakteryzująca się nośnością nie mniejszą niż 280 MPa. Całość konstrukcji oparta jest na odpowiednio przygotowanym i wzmocnionym podłożu, które dobierane jest w wariantach P1 do P4, w zależności od warunków gruntowych i obciążeń, jakie musi przenieść droga. Wymagana nośność wykonanego wzmocnienia wynosi co najmniej 120 MPa.

Wzmocnienie podłoża

Przebudowywana droga obejmuje odcinek o długości ok. 24 km. Na przeważającym odcinku przewiduje się wykonanie wariantu P1 wzmocnienia podłoża. W wariancie tym zastosowano technologie stabilizacyjne dostosowane do rodzaju gruntu i wymaganej nośności. Dla gruntów należących do grupy G1 wykonuje się dwudziestocentymetrową warstwę ulepszonego podłoża ze stabilizowanego cementem C3/4 gruntu z dodatkiem polepszającym, co pozwala uzyskać nośność E2 nie mniejszą niż 120 MPa. W przypadku gruntów słabszych, zaliczanych do grup G2-G4, stosowana jest czterdziestocentymetrowa warstwa stabilizowana cementem C3/4 z dodatkiem środka jonowymiennego, przy nośności minimalnej E2 podłoża wynoszącej 25 MPa. W każdym przypadku grunt doprowadza się do wymaganej nośności poprzez doziarnienie, dogęszczenie, stabilizację spoiwem lub wymianę nienośnych warstw.

Wariant P2 przewidziano dla gruntów G4, czyli spoistych w stanie plastycznym i gorszym, które nie kwalifikują się do grupy nośności G4. W tym przypadku wykonuje się dwudziestocentymetrową warstwę ulepszonego podłoża z mieszanki niezwiązanej opartej na kruszywie łamanym stabilizowanym mechanicznie o uziarnieniu 0/31,5 i klasie C50/30, wzmocnioną georusztem typu 1. Na niej układa się trzydziestocentymetrową warstwę z tego samego materiału, również z georusztem typu 1, a całość oddziela się od podłoża geotkaniną separacyjną. Podłoże przed wzmocnieniem musi osiągać nośność co najmniej E2 15 MPa, a jego parametry zapewnia się poprzez doziarnienie, dogęszczenie, stabilizację spoiwem lub wymianę gruntów nienośnych.

Dla terenów dotkniętych szkodami górniczymi pierwszej kategorii przewidziano wariant P3. Konstrukcja opiera się na dwudziestocentymetrowej podbudowie pomocniczej z mieszanki niezwiązanej, czyli kruszywa łamanego stabilizowanego mechanicznie o uziarnieniu 0/31,5, wzmocnionej georusztem typu 1. Na niej układa się trzydziestocentymetrową warstwę ulepszonego podłoża, również z kruszywa łamanego, wzmocnioną georusztem typu 2 i oddzieloną od gruntu geotkaniną separacyjną. Całość konstrukcji zapewnia właściwe przenoszenie obciążeń, a nośność podłoża osiąga się poprzez doziarnienie, dogęszczenie, stabilizację spoiwem lub wymianę gruntów nienośnych.

Na terenach objętych szkodami górniczymi drugiej kategorii zastosowano wariant P4, wymagający szczególnie wytrzymałej konstrukcji. W tym przypadku na podłożu układa się dwudziestocentymetrową podbudowę pomocniczą z mieszanki niezwiązanej o uziarnieniu 0/31,5 i klasie C50/30, wzmocnioną georusztem typu 2, a następnie trzydziestocentymetrową warstwę ulepszonego podłoża tego samego rodzaju, również wzmocnioną georusztem typu 2 i oddzieloną geotkaniną separacyjną. Podłoże gruntowe przed wzmocnieniem musi mieć nośność co najmniej E2 15 MPa, a jego stabilność zapewnia się poprzez doziarnienie, dokładne dogęszczenie, stabilizację spoiwem lub wymianę gruntów nienośnych.

Trwałość na lata

Wszystkie przebudowywane i nowe drogi wojewódzkie w województwie śląskim projektowane są tak, aby wytrzymywały maksymalny nacisk osi wynoszący 11,5 tony. Zarząd Dróg Wojewódzkich w Katowicach wykorzystuje przy tym najnowocześniejsze rozwiązania techniczne i światowe technologie budowy nawierzchni. Wszystkie warstwy bitumiczne na ciągu głównym drogi wykonywane są z asfaltów wysokomodyfikowanych, co zapewnia ich wyjątkową wytrzymałość i odporność na obciążenia. Przewidywana trwałość takich dróg wynosi aż 50 lat, co oznacza, że przez pół wieku nie będzie konieczne przeprowadzanie gruntownej przebudowy. Wierzchnia warstwa ścieralna została zaprojektowana jako mieszanka mastyksowo-grysowa o obniżonej emisji hałasu, pełniąca funkcję tzw. cichej nawierzchni.

Zadanie „Przebudowa drogi wojewódzkiej nr 925 od granicy miasta na prawach powiatu Ruda Śląska – A1 do granicy miasta na prawach powiatu Rybnik” realizowane jest w ramach Programu Fundusze Europejskie dla Śląskiego 2021-2027 – decyzja FESL.04.01-IZ. 01-06CB/23. Wartość całkowita projektu wynosi: 343 649 510,50 zł, z czego wartość dofinansowania ze środków UE wynosi: 292 102 083,93 zł, wartość wkładu własnego – środki Województwa Śląskiego – wynosi: 51 547 426,57 zł.

Przeczytaj również: Przebudowa drogi wojewódzkiej nr 925. Zaawansowane prace modernizacyjne na półmetku