Kryteria ocen ofert wykonawców w postępowaniach przetargowych na całoroczne, kompleksowe utrzymanie dróg publicznych w Polsce – cz. I

1. nie posiada wiedzy o możliwych parametrach technicznych czy aspektach innowacyjnych, mogących stanowić kryterium jakościowe,
2. nie ma w ogóle parametrów technicznych czy eksploatacyjnych mogących stanowić kryterium (szczególnie częste przy robotach realizowanych w systemie „wybuduj”),
3. nawet jeżeli ma wiedzę (czy też raczej wyobrażenie o możliwych kryteriach), to nie potrafi opisać w sposób jednoznaczny, zrozumiały,
4. z uwagi na obciążenie pracą nie ma czasu dla przygotowania takich kryteriów,
5. z uwagi na szczupłość zasobów nie ma możliwości pozyskania konsultacji zewnętrznych,
6. stoi w perspektywie wielokrotnego zwrotu wniosku z wydziału zamówień jako niespełniającego wymagań ustawowych (zwrot bez wskazywania propozycji brzmienia kryterium),
7. działa w sytuacji presji czasowej i przeciążenia obowiązkami,
8. ma świadomość ewentualności głębokiego niezadowolenia przełożonych w razie przegranej w KIO i konieczności zapłaty kosztów” [7].

Na tej kanwie oczywista staje się geneza aktualnie występujących i, jak się wydaje, nieco chaotycznych (a na pewno oddolnych), tendencji w formułowaniu kryteriów ocen wykonawców – zamawiający nadal mają niewielkie doświadczenie z tworzeniem treści SIWZ w nowym i zarazem niepewnym środowisku prawnym. Wyraźnego podkreślenia wymaga jednak, że poszczególne oddziały GDDKiA wykazują tendencję do powtarzania tych samych kryteriów przetargowych w kolejnych wdrożeniach [np. oddział w: Katowicach, Rzeszowie, Kielcach, Zielonej Górze, Szczecinie, Lublinie, Łodzi (ze zmienną wagą poszczególnych kryteriów), Warszawie (nie zawsze)]. Tendencja ta widoczna jest już w tak krótkim okresie badawczym jak trzy lata i może pomóc wykonawcom w przewidywaniu reguł kolejnych wdrożeń.

W tym miejscu warto wskazać, że w literaturze przedstawiono następujące i według mnie...