Badania wybranych mechanizmów działania zbrojenia geosyntetycznego w trwałych nawierzchniach asfaltowych

Główne cechy zbrojenia dla betonu asfaltowego

Mobilizacja sił rozciągających i uszkodzenia mechaniczne zbrojenia podczas instalacji

Badania wytrzymałościowe produktów do zbrojenia warstw asfaltowych wykonuje się standardowo według PN-EN ISO 10319:2015 [1], rozciągając próbki o szerokości 200 mm z prędkością 20%/min, a więc bada się te produkty w powietrzu, a nie po ich zabudowie w warstwie drogowej. Zakłada się dalej, że taką wytrzymałość i sztywność na rozciąganie będzie miał dany produkt także w asfalcie. Jednakże założenie to może być obarczone dużym błędem, ponieważ instalowane produkty ulegają znaczącej degradacji w trakcie wykonywania nakładki asfaltowej. Zatem takie badania powinny być również przeprowadzane na próbkach wyciągniętych ze świeżego, zagęszczonego betonu asfaltowego. Dlatego wyniki badań standardowych wykonanych na nienaruszonych produktach (w powietrzu) należy traktować jako wartości indeksowe, porównawcze, a nie decyzyjne. Sakou [11] przedstawił w swojej pracy dyplomowej wyniki badań poligonowych polegających na ustaleniu wytrzymałości na rozciąganie próbek zbrojenia pobranych w trakcie instalacji i po wykonaniu nakładki asfaltowej. Testowano dwa produkty: geosiatki z włókna szklanego i poliestru.

Przeprowadzoną symulację można traktować jako test w skali 1:1, ponieważ użyte maszyny i sprzęt nie odbiegały od tych stosowanych na drogach. Próbki do badań wytrzymałościowych pobrane po zdjęciu wbudowanej i zagęszczonej walcem nakładki wykazywały dość spore uszkodzenia, zwłaszcza w przypadku próbek z włókna szklanego. Jako że było kilka poletek doświadczalnych, można było ustalić osobno: spadek wytrzymałości siatek po instalacji i 35-krotnym przejeździe samochodu ciężarowego, po wbudowaniu i zagęszczeniu nakładki (bez transportu po siatkach) i...