Wspólne funkcjonowanie nawierzchni torowiska tramwajowego i drogi kołowej

W materiale omówiono analizę wyników badań dotyczących wpływu mat wibroizolacyjnych na pracę nawierzchni składającej się z prefabrykowanych płyt, przy ich punktowym obciążeniu, typowym dla ruchu pojazdów ciężkich.

Od dwóch dekad jesteśmy świadkami modernizacji, a nawet rozbudowy torowisk tramwajowych. Dzięki tym inwestycjom, głównie wspieranym przez dotacje pochodzące z UE, został odświeżony polski krajobraz infrastruktury tramwajowej. W ramach tych prac zmodernizowano torowiska zarówno te wydzielone poza jezdnią, jak również te zlokalizowane w jezdni (fot. 1-3).

Charakterystyka torowiska tramwajowego

Torowiska tramwajowe znajdujące się w jezdni, oprócz obciążenia pojazdami szynowymi, dodatkowo są obciążane przez pojazdy kołowe tylko w obszarze skrzyżowań, gdy jest ono wydzielone (fot. 2), lub obciążane jest ruchem kołowym na całej długości, gdy torowisko ma wspólną nawierzchnię z jezdnią (fot. 3). W przypadkach gdy po torowisku poruszają się pojazdy kołowe, stosuje się tzw. bezpodsypkową konstrukcję torowiska. Zasadniczymi elementami tego typu torowiska jest prefabrykowana płyta torowa posadowiona na podbudowie. W płycie torowej w otworach szynowych montowane są szyny. Z powodu koniecznej redukcji drgań generowanych przez poruszający się pojazd szynowy bezpośrednio pod płytą torową nierzadko stosuje się tzw. maty wibroizolacyjne [1]. Głównym zadaniem mat jest tłumienie drgań. Za efektywność tłumienia drgań odpowiadają również pozostałe elementy wibroizolacyjne, takie jak: przekładki podszynowe, masa zalewowa stosowana w otworach szynowych.

Obciążenie nawierzchni torowiska tramwajowego

W przypadku nawierzchni torowiska przeznaczonej tylko do ruchu tramwajowego ...