Tańsze drogi i inne korzyści z zastosowania pianobetonu w drogownictwie

Półpodatne konstrukcje nawierzchni jezdni

Ze względu na swoje właściwości termiczne warstwy z pianobetonu można wykorzystać do budowy nawierzchni składających się wyłącznie z dwóch warstw i podłoża. Warstwę konstrukcyjną stanowi podbudowa (warstwa nośna przedstawiona na fot. 2), z warstwą ścieralną (warstwa zamykająca przedstawiona na fot. 3) z mieszanki mineralno-asfaltowej (MMA).

Ze względu na bardzo dużą zawartość pęcherzyków powietrza w strukturze pianobetonu materiał ten podczas obciążania zachowuje się inaczej niż klasyczny beton cementowy. Analizując krzywą naprężenie-odkształcenie wyznaczoną dla próbek z pianobetonu poddawanego ściskaniu [14], można zauważyć, że zakres liniowych odkształceń sprężystych jest zdecydowanie mniejszy w porównaniu do tego, który uzyskuje się w przypadku badań próbek z betonu cementowego. W przeciwieństwie natomiast do zakresu liniowego charakterystyki naprężenie-odkształcenie zakres pełzania pod obciążeniem statycznym jest większy w porównaniu do analizy wyników badań klasycznego betonu. Zakres odkształceń plastycznych jest związany z powolnym niszczeniem struktury, aż do jej zagęszczenia (zwiększenia jej gęstości) i uzyskania wytrzymałości na ściskanie mniejszej niż maksymalna. Nawiązanie do zakresów sprężystego i plastycznego inicjuje jednocześnie dyskusję na temat klasyfikacji nawierzchni z warstwą pianobetonu pod kątem jej rodzaju. Zgodnie z normą PN-87-S-02201 Nawierzchnie Drogowe – Podział, nazwy, określenia wyróżnia się następujące rodzaje nawierzchni: podatna, półsztywna, sztywna.

W przypadku konstrukcji nawierzchni jezdni składającej się z cienkiej warstwy ścieralnej z MMA (o grubości 3-5 cm) i warstwy z pianobetonu (o grubościach 10-30 cm) proponuje się za sprawą tego artykułu wprowadzić nowy rodzaj nawierzchni drogo...