Stosowanie zmielonego wapienia w technologii betonu i jego wpływ na właściwości mieszanki betonowej i stwardniałego betonu

Rys. 3. Wytrzymałość na ściskanie cementów z cementami wapiennymi [18]

Obecnie w technologii betonu wapień stosuje się zwykle jako składnik cementu, jest on przy tym jednym z najczęściej stosowanych nieklinkierowych składników cementu [4, 5]. Wapień jest stosowany jako składnik drugorzędny cementu portlandzkiego CEM I oraz jako składnik główny cementów portlandzkich wapiennych CEM II/A,B-LL i portlandzkich wieloskładnikowych CEM II/A,B-M (tab. 1). W normie PN-EN 197-1:2012 przedstawione zostały trzy wymagania dla wapienia, który może być użyty jako składnik główny cementu:

• zawartość węglanu wapnia CaCO₃ powinna wynosić co najmniej 75%,
• zawartość gliny, oznaczana błękitem metylenowym, nie powinna przekraczać 1,20 g/100 g − woda znajdująca się w strukturze gliny może zwiększać objętość w trakcie zamarzania, co może prowadzić do uszkodzenia struktury betonu.
• całkowita zawartość węgla organicznego (TOC) powinna spełniać określone kryteria:
  
  • dla wapienia LL ≤ 0,20% masy,
  • dla wapienia L ≤ 0,50% masy.

Wg normy PN-EN 197-1:2012 w cementach powszechnego użytku ilość mączki wapiennej w cemencie jako składnika głównego zawiera się w przedziale 6-35%, ale należy także pamiętać że wapień jest często dodawany oprócz gipsu jako jeden ze składników drugorzędnych, w ilości < 5% masy cementu. Oznacza to, że w granicznych przypadkach...