„Rozwój – tak, odkrywka – nie!” O akceptacji społecznej raz jeszcze

Mediacje czy negocjacje, a może po prostu informowanie?

W przeciwieństwie do strony społecznej w diametralnie innej pozycji znajduje się przedstawiciel inwestora, którego zadaniem jest informowanie o planowanej kopalni. Zadanie nie jest wdzięczne i wymaga, po pierwsze, kompetencji w dziedzinie górniczej i środowiskowej oraz kompetencji społecznych – opanowania i wysokiej kultury. To bardzo ważne, bo od sposobu prowadzenia narracji zależy powodzenie takiego spotkania. Prowadzący nie może sobie pozwolić na eskalowanie konfliktu, nie może dać się sprowokować, emocje musi trzymać na wodzy. Celem spotkania jest informowanie, rozwianie wątpliwości, walka ze stereotypami. Wszystko po to, aby uzyskać jakikolwiek kompromis umożliwiający pożądaną zmianę miejscowego planu bądź uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach planowanego przedsięwzięcia. Działanie przedstawiciela inwestora ma charakter budujący, konstruktywny.

Zupełnie inny cel przyświeca stronie, która nie chce dopuścić do powstania kopalni. Działanie jest nastawione na destrukcję, zerwanie rozmów, niedopuszczenie do kompromisu. Dlatego przeciwnicy mogą i będą eskalować konflikt. Zależy im na tym, aby wywoływać społeczny sprzeciw. Przywołują argumenty oparte na stereotypach i negatywnych asocjacjach. Stosowana jest często prowokacja mająca na celu wytrącenie interlokutora z równowagi emocjonalnej.

Nie jest łatwo o specjalistę, który świetnie odnajdzie się w konfliktowej sytuacji. Trudność polega na tym, że fachowiec, o ile jest bardzo kompetentny w dziedzinie projektowanej kopalni, o tyle rzadko jest przygotowany w obszarze kompetencji społecznych. Z drugiej strony zaangażowanie profesjonalnego mediatora też nie jest dobrym wyjściem. Ten, o ile świetnie radzi sobie na niwie konfliktu, rzadko jest kompetentny w sp...