Nowy Eurokod 7 w projektowaniu posadowień obiektów mostowych na palach

W artykule omówiono zagadnienia dotyczące części 3 nowej wersji Eurokodu 7: Konstrukcje geotechniczne, punkt 6, Fundamenty palowe oraz Załącznika C (informacyjnego) – Fundamenty palowe.

Fundamenty palowe stosowane są do posadowień obiektów mostowych od bardzo wielu lat. Specyfika oddziaływań mostowych związana jest z przekazywaniem bardzo dużych, skoncentrowanych obciążeń pionowych (wciskających i wyciągających), obciążeń poprzecznych, momentów zginających, skręcających i kombinacji wszystkich tych oddziaływań. Istotny wpływ na przekazywanie obciążeń na podłoże gruntowe mają obciążenia powtarzalne, cykliczne i zmienne.

W obiektach mostowych, przekraczanie rzek oraz cieków wodnych zawsze związane jest z niebezpieczeństwem rozmycia dna i zmianą poziomu gruntu w bezpośrednim kontakcie z podporą mostową. W przypadku wiaduktów drogowych najczęściej jest to oddziaływanie wysokich nasypów, posadowienie na skarpach i zboczach. Aktualnie niemalże normą jest posadowienie w gruntach silnie uwarstwionych, o bardzo zróżnicowanych parametrach wytrzymałościowych i odkształceniowych. Posadowienie obiektów mostowych i wysokich nasypów stwarza nowe warunki analizy konstrukcyjnej oraz geotechnicznej. Stosowanie w praktyce nowych technologii wzmocnienia podłoża pod nasypami stwarza również nowe zagrożenia w stateczności obiektu jako całości. Szczególnie wrażliwy obszar to strefa przejściowa na styku nasyp – przyczółek. Zagadnienie to nie jest problemem nowym, patrz PN-83/B-02482. W ostatnich latach problematyka ta była wielokrotnie akcentowana w literaturze i na licznych konferencjach [5, 6]. Należy podkreślić, że największe problemy w tym zakresie występują najczęściej w czasie realizacji oraz braki w ocenie schematów pośrednich w czasie projektowania. To nie schemat końcowy, eksploatacyjny stwarza największe niebezpieczeństwo. Analizę posadowienia fundamentu palowego rozpoczynamy od oceny współpracy pala pojedynczego, rys. 1.