Nowy Eurokod 7 w projektowaniu posadowień obiektów mostowych na palach

Materiały w procesie projektowania pali

Odniosę się tylko do podłoża gruntowego, w kolejności przedstawionej w normie:

• opory na stożku z testu statycznego sondowania, CPT,
• skorygowana liczba uderzeń w teście SPT,
• naprężenie graniczne w badaniu presjometrem, PMT,
• efektywna wytrzymałość na ścinanie gruntu lub słabej skały,
• parametry naprężenia efektywnego o stałej objętości,
• wytrzymałość na ścinanie bez odpływu,
• wytrzymałość na ściskanie, bez naprężeń bocznych,
• wytrzymałość na ściskanie skały.

Efekt przemieszczenia gruntu

Przemieszczanie się gruntu powinno być traktowane jako oddziaływanie lub ekwiwalentna siła obliczeniowa.
Tarcie negatywne pala powinno być modelowane jako interakcja grunt – pal w celu określenia punktu, w którym osiadanie pala jest równe osiadaniu podłoża.

Osiowe obciążenia pala pojedynczego

Osiowy opór pala pojedynczego powinien być określany na podstawie testów polowych (terenowych) i laboratoryjnych lub bazować na polowych badaniach porównywalnych.

Osiowy opór pala pojedynczego na podstawie obliczeń powinien być określony z zastosowaniem jednej z metod:

• z zastosowaniem parametrów geotechnicznych określonych na podstawie badań terenowych i laboratoryjnych, Ground Model Method (Metoda Modelu Gruntu),
• z użyciem indywidualnego profilu oporu pala określonego z korelacji, z badań polowych lub parametrów geotechnicznych na podstawie badań polowych lub laboratoryjnych, Model Pile Method (Metoda Modelu Pala).

Metody obliczeń oporu podstawy i pobocznicy na podstawie parametrów geotechnicznych zawierają załączniki C.5 i C.6, na podstawie oporu sondy statycznej C. 7, na podstawie presjometru C.8.

Osiowy opór pala na wciskanie Rc należy liczyć ze znanego wzoru:

R_c = R_b + R_s (1)

gdzie:

R_b − opór podstawy pala,
R_s – opór pobocznicy pala.

Zdefiniowano również dość dyskusyjny czynnik, kiedy można pominąć ciężar własny pala.

Opór podstawy pala Rb oraz opór pobocznicy R_s powinien być liczony ze znanych wzorów, odpowiednio:

Rb = Ab ∙qb (2)

gdzie:

q_b − jednostkowa nośność lub opór podstawy,
A_b – powierzchnia podstawy.

gdzie:

q_s,i − jednostkowy opór pobocznicy, dla i – tej warstwy,
A_s,i– powierzchnia pobocznicy, dla i – tej warstwy.

Opór pobocznicy pala na wyciąganie, R_st, powinien być liczony z wzoru:

gdzie:

q_st,i − jednostkowy opór na wyciąganie, dla i – tej warstwy.

Opór osiowy na wciskanie pala pojedynczego w stanie granicznym nośności może być określony na podstawie testu statycznego, dynamicznego lub dynamicznego testu tłumionego (rapid load).

Określono warunki kalibracji testów dynamicznych na podstawie próbnego obciążenia statycznego. Szczegółowe zasady projektowania pali mogą być określone w Załączniku Krajowym.

Pale pojedyncze obciążone poprzecznie

Pale pojedyncze obciążone poprzecznie mogą być analizowane przez obliczenia lub przez testy. Pale te można analizować jako elementy sztywne, długość L do średnicy D, L/D < 6 lub pale dłuższe jako elementy kontrolowane poprzez zginanie.