Kruszywa sztuczne na bazie żużli stalowniczych

Zapotrzebowanie na kruszywa jako materiał znajdujący szerokie zastosowanie w różnych gałęziach budownictwa stale wzrasta. Jest to uwarunkowane ciągłym postępem i rozwojem urbanizacji, jednak z drugiej strony powoduje, że zasoby kruszyw naturalnych zaczynają się kurczyć. W związku z tym coraz częściej przedsiębiorcy zwracają swoją uwagę w kierunku kruszyw sztucznych produkowanych na bazie materiałów odpadowych. W artykule przedstawiono charakterystykę właściwości kruszywa wyprodukowanego na bazie żużli stalowniczych w kontekście odpowiedzi na pytanie, czy analizowane kruszywo sztuczne może być zamiennie wykorzystywane z kruszywem naturalnym.

Kruszywo sztuczne definiowane jest jako kruszywo pochodzenia mineralnego uzyskane z materiału powstałego w wyniku procesu przemysłowego. Taki proces obejmuje m.in. obróbkę termiczną lub inną modyfikację. Wśród tej grupy dominują kruszywa produkowane na bazie żużli hutniczych: wielkopiecowych, stalowniczych, pomiedziowych [6].

Popyt na produkcję kruszyw sztucznych, zwłaszcza na bazie żużli stalowniczych, jest uwarunkowany z jednej strony potrzebą utylizacji odpadów hutniczych, których znaczne ilości powstają podczas procesu produkcyjnego. A z drugiej strony ważnym aspektem jest fakt, że właściwości fizyko-mechaniczne tych kruszyw nie odbiegają od właściwości kruszyw naturalnych, m.in. produkowanych na bazie skał magmowych. Żużle stalownicze są coraz częściej stosowane jako dodatek do produkcji spoiw cementowych oraz jako substytut naturalnych kruszyw mineralnych, m.in. do niezwiązanych warstw podbudów drogowych, a także w produkcji mieszanek mineralno-asfaltowych stosowanych w drogownictwie [8-10, 12]. Dodatkowo pozyskiwanie kruszyw z żużli zalegających na zwałowiskach sprzyja ich likwidacji, a tym samym prowadzi do odzyskiwania i rewitalizacji terenów przez nie zajmowanych [7].