Estetyczne nawierzchnie drogowe – budownictwo komunikacyjne

Odpowiednia krzywa uziarnienia

Po ustaleniu warunków brzegowych projektowanej mieszanki należy dobrać odpowiednią krzywą uziarnienia. Zalecane jest korzystanie z doświadczalnie wyznaczonych krzywych granicznych uziarnienia dla danego typu mieszanki mineralno-asfaltowej. Jednak istnieją także metody umożliwiające projektowanie krzywych uziarnienia od podstaw. Graniczne krzywe uziarnienia są dostępne między innymi w Wymaganiach Technicznych WT-2. Na tym etapie konieczny jest także dobór rodzaju lepiszcza asfaltowego. Dobiera się go w zależności od spodziewanego obciążenia ruchem (kategoria ruchu) i spodziewanych warunków termicznych. Należy pamiętać, że najbardziej narażona na zmiany temperatur jest warstwa ścieralna, a zatem to dla niej przewidziane są najostrzejsze wymagania pod kątem doboru lepiszcza.

Po wykonaniu wszystkich powyżej opisanych początkowych ustaleń można przejść do zasadniczej części projektowania mieszanek mineralno-asfaltowych. Krzywa uziarnienia mieszanki mineralnej, poza wpisaniem się w krzywe uziarnienia pochodzące np. z Wymagań Technicznych, może zostać obliczona przy pomocy odpowiednich modeli, takich jak model Tablota, Bolomeya, czy też innych opartych na zależnościach pomiędzy zawartością danych frakcji i największym wymiarem uziarnienia mieszanki mineralnej [1]. Innym sposobem jest zaprojektowanie mieszanki mineralnej w oparciu o metody dążące do uzyskania proporcji poszczególnych frakcji pozwalających na osiągnięcie możliwie najwyższej wartości gęstości objętościowej projektowanej mieszanki. Do projektowania krzywych uziarnienia można także wykorzystać programy komputerowe, które poza wykonywaniem symulacji gęstości mieszanki czy też zawartości wolnych przestrzeni potrafią także w zależności od programu wykonywać inne analizy, jak na przykład ekonomicznej po wprowadzeniu cen jednostkowych materia...