Zmiana parametrów użytkowych nawierzchni z betonu cementowego w trakcie eksploatacji

W artykule przedstawiono wyniki programu badawczego, obejmującego zjawiska degradacji parametrów użytkowych nawierzchni z betonu cementowego w pierwszych latach jej eksploatacji, w zależności od sposobu teksturowania jezdni.

W ostatnich latach odnotowano znaczny wzrost udziału nawierzchni z betonu cementowego w sieci dróg szybkiego ruchu. Wiodącą technologią wykonywania tych nawierzchni jest rozwiązanie dyblowane i kotwione, natomiast podstawowym teksturowaniem jest tzw. odkrycie kruszywa. Właściwy dobór materiałów oraz prawidłowe wykonawstwo gwarantują spełnienie wymagań funkcjonalnych stawianych nawierzchniom przez dokumentację kontraktową oraz rozporządzenie [1], a to z kolei zapewnia uzyskanie pozwolenia na użytkowanie drogi. W trakcie eksploatacji miliony pojazdów oddziałują na nawierzchnię drogową, wywołując w niej nie tylko uszkodzenia o charakterze zmęczeniowym, ale również degradując jej parametry użytkowe, takie jak równość czy szorstkość. Prowadzi to w konsekwencji do obniżenia komfortu użytkowania takiej drogi i zmniejszenia bezpieczeństwa podróżnych.

W celu zweryfikowania zjawiska degradacji właściwości użytkowych nawierzchni z betonu cementowego w pierwszych latach jej eksploatacji wdrożono program badawczy, którego wyniki przedstawiono w dalszej części artykułu.

Sposoby teksturowania nawierzchni z betonu cementowego

Teksturowanie nawierzchni z betonu cementowego ma na celu zapewnienie właściwego poziomu bezpieczeństwa użytkowania drogi poprzez minimalizację możliwości wystąpienia zjawiska poślizgu poruszających się po drodze pojazdów, np. podczas opadów atmosferycznych (ang. aquaplaning). Teksturowanie wpływa zatem bezpośrednio na szorstkość nawierzchni [2]. Powszechnie stosowaną praktyką jest techn...