Przegląd metod wymiarowania platform roboczych

Ogólne aspekty projektowania platform roboczych

Celem każdego projektu powinno być osiągnięcie wymaganej niezawodności platformy przy równoczesnym zrównoważeniu aspektów ekonomicznych. Bezawaryjność konstrukcji wiąże się z prawidłowym założeniem danych wejściowych, obraniem właściwej metody projektowania, a także dokładnym odwzorowaniem projektu w rzeczywistości.

Duża różnorodność sposobów wzmacniania podłoża gruntowego sprawia, że niemożliwe jest stosowanie „uniwersalnych platform roboczych”. Podstawowy podział platform stosowanych w budownictwie odnosi się do planów wykorzystania platformy roboczej:

• konstrukcje tymczasowe – umożliwiają dotarcie ciężkim sprzętem do niedostępnych miejsc, charakteryzujących się zbyt małą nośnością podłoża, aby przenieść ciężar od maszyn;
• konstrukcje trwałe – gdy platforma robocza docelowo poprawia nośność konstrukcji trwałej.

Platformę tymczasową należy zaprojektować dla konkretnego sprzętu z uwzględnieniem jego ciężaru oraz rodzaju wykonywanych prac. W przypadku platform obejmujących duże powierzchnie bardzo często trzeba uwzględnić dodatkowo ich funkcję jako drogi tymczasowej, a czasem placu składowego. Wiąże się to z zaprojektowaniem konstrukcji na wielokrotne (cykliczne) obciążenia i uwzględnieniem sprzętu poruszającego się nie tylko na gąsienicach, jak większość sprzętu do modyfikacji podłoża, ale również na kołach.

Na „jakość” platformy wpływa wiele czynników, które zostały szczegółowo opisane m.in. w [6, 15, 17] i pogrupowane na schemacie przedstawionym na rys. 1.