Przebudowa stacji Warszawa Zachodnia

Projektowanie stacji kolejowej jest sztuką kompromisów. Tu wraz z architektoniczną funkcją i formą równie ważne są prowadzenie ruchu kolejowego, układy torowe i sieci trakcyjnej, które wyznaczają specjalny i indywidualny rytm stacji. A układ torowy na stacji powiązany jest z całą Warszawą i okolicą. Rozjazdy, połączenia, przejścia torowe – o wszystko wpływa na układ na stacji. Rytm torów i peronów wyznacza możliwości lokalizowania wyjść na perony, połączeń z przejściem, lokalizację konstrukcji pod zadaszenia peronów i kładkę. Aby przebudowa obiektu kolejowego miała, sens należy bezwzględnie doprowadzić do usprawnienia i/lub zwiększenia przepustowości. Narzuca to ograniczenia podczas projektowania, ale także daje wytyczne i możliwości.

Kolej w mieście jest z jednej strony barierą trudną do pokonania, ale z drugiej strony daje otwartą przestrzeń, ogromne możliwości, które należy w rozważny sposób zagospodarować. Obiekty dworcowe nie powinny izolować się od użytkowników, lecz powinny ich zapraszać do korzystania, umożliwiać bezpieczne korzystanie, a wreszcie integrować i aktywizować, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że to obiekty przestrzeni publicznej wraz z otwartymi placami, które mogą być dostępne dla każdego. Formy obiektów powinny być uzupełnieniem tkanki miejskiej, dopełnieniem urbanistycznym, być przedłużeniem bardzo liniowego układu infrastruktury kolejowej. Architektura obiektów powinna pomagać prowadzić dialog kolei i z miastem. Dialog pasażera z przestrzenią. Architektura powinna być tłem i akcentem dla dynamiki, pośpiechu, rozwoju, przy jednoczesnym umożliwieniu wyciszenia, ukojenia, chwilowej refleksji.

Autorom projektu od początku towarzyszyło przekonanie, że największą wartością obiektów kolejowych na stacji Warszawa Zachodnia jest ruch, dynamika, rozwój i przenikanie się różnych środków komunikacji, m.in. pociągów, tramw...