Problematyka wyznaczania parametrów wytrzymałościowych materiałów stabilizowanych spoiwem hydraulicznym in situ

W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienia dotyczące wykonywania badań wytrzymałości na ściskanie oraz mrozoodporności warstw związanych spoiwami hydraulicznymi, w związku z tym ograniczono się do opisania zagadnienia warstw związanych cementem. W praktyce zdarzają się sytuacje wykorzystywania innych spoiw hydraulicznych (najczęściej drogowych) odnoszących się do norm opisujących spoiwa cementowe. W pierwszej części artykułu omówiono dokumenty, według których można projektować i wykonywać warstwy konstrukcyjne związane spoiwami, a także normy, które istnieją, ale nie można ich stosować (z różnych przyczyn).

Obecnie na bardzo wielu budowach w Polsce, zarówno związanych z budownictwem drogowym, jak i w budownictwie kubaturowym, powszechna jest technologia ulepszania gruntów lub kruszyw spoiwami hydraulicznymi. Pierwszym dylematem projektanta/wykonawcy jest wybór normy, wg jakiej taka warstwa lub zespół warstw będzie zaprojektowana/wykonana.

Jak projektować i wykonywać warstwy konstrukcyjne związane spoiwami hydraulicznymi

Obecnie w Polsce obowiązują normy i wytyczne związane głównie z budownictwem drogowym w zakresie projektowania i wykonywania warstw związanych spoiwami hydraulicznymi. Możliwe jest stosowanie „stosunkowo starej” polskiej normy z roku 1997 PN-S-96012:1997 Drogi samochodowe Podbudowa i ulepszone podłoże z gruntu stabilizowanego cementem [1] oraz nowszych wymagań technicznych z 2010 roku WT-5 Mieszanki związane spoiwem hydraulicznym do dróg krajowych [2]. Wytyczne techniczne są krajowym dokumentem aplikującym postanowienia serii norm europejskich PN-EN 14227 od cz. 1 do cz. 5 z 2007 r. [3-7], a kolejne części odnoszą się do poszczególnych rodzajów spoiw hydraulicznych. Ze względu na to, że są to normy kwalifikacyjne, czyli określające jedy...