Pianobeton i utrwalenie powierzchniowe

Artykuł stanowi opis kolejnego wariantu technologii tanich konstrukcji nawierzchni dróg samorządowych prezentowanych przez autorów na łamach „Magazynu Autostrady” (4/2021 i 3/2022). W niniejszej publikacji autorzy przedstawiają wnioski z przeprowadzonych badań nawierzchni odcinka testowego o niestandardowej konstrukcji, na którą składają się warstwa podbudowy z pianobetonu oraz warstwa ścieralna (zamykająca) wykonana w technologii powierzchniowego utrwalenia przeprowadzonego dwukrotnie. Nośność niestandardowej konstrukcji nawierzchni obciążonej sporadycznym natężeniem ruchu (≤ KR1) jest zapewniona poprzez odpowiednią grubość warstwy lub warstw podbudowy wykonanych z pianobetonu, których minimalna sumaryczna grubość jest uzależniona od warunków gruntowo-wodnych (od 15 cm w przypadku podłoża G1 do 50 cm w przypadku podłoża G4). Między innymi ze względu na koszty wykonania przedstawionej w artykule konstrukcji takie niestandardowe rozwiązanie stanowi atrakcyjną alternatywę do tradycyjnych rozwiązań katalogowych.

Nieustający wzrost ceny surowców ropopochodnych oraz kosztów energii na skutek wielu czynników geopolitycznych wymuszają od wykonawców dróg poszukiwania nowych rozwiązań. W przypadku nawierzchni półpodatnych [1, 2], dedykowanych dla dróg samorządowych, sumaryczna grubość warstw asfaltowych w porównaniu do rozwiązań Katalogowych [3] jest istotnie mniejsza, co znacząco wpływa na koszt wykonania górnych warstw nawierzchni drogowej. W konstrukcji półpodatnej występuje wyłącznie warstwa ścieralna (zamykająca) o grubości 4 cm wykonana z mieszanki mineralno-asfaltowej typu beton asfaltowy z klasycznym asfaltem drogowym. W tym rozwiązaniu nie występuje warstwa wiążąca i ewentualna podbudowa z mieszanki mineralno-asfaltowej. Kolejną propozycją modyfikacji półpodatnej konstrukcji nawierzchni drogowej jest układ warstw zaprezentowany w niniejszym artykule, na który składają się wyłącznie warstw...