Mosty Alei Wielkiej Wyspy we Wrocławiu

Most na Wilczym Kącie

Innym, nie mniej ważnym zadaniem do zrealizowania w ramach inwestycji AWW, a przy tym równie rozpoznawalnym punktem trasy, było wykonanie drugiego ważnego obiektu − Mostu na Wilczym Kącie. Podobnie jak w przypadku Mostu Olimpijskiego nazwa mostu została nadana w ramach konkursu i odnosi się do historycznych aspektów miasta Wrocławia. Równie podobnie jak MD-2 przenosi obciążenie drogowe klasy A oraz obciążenia pojazdem specjalnym wg umowy standaryzacyjnej NATO (STANAG 2021) klasy 150 i stanowi ciąg jednojezdniowej drogi klasy Z, w przeważającej części z dwoma pasami ruchu. Po obu stronach jezdni biegną ścieżki rowerowe i chodniki dla pieszych. Pomost obiektu został ponadto wyposażony w wykusze obserwacyjne, wystające poza obrys, które umożliwią przechodniom przystanek i obserwację otoczenia. Most MD-1, bo pod taką nazwą należy szukać wszelkich informacji w dokumentacji technicznej, to 10-przęsłowy obiekt, składający się z trzech części o zmiennej konstrukcji i układzie statycznym. Część lewobrzeżna (MD-1A) oraz prawobrzeżna (MD-1C) to kablobetonowa konstrukcja belkowo-płytowa z tą różnicą, że w pierwszym przypadku tworzy ją dwuprzęsłowa belka ciągła o trzech dźwigarach, zaś część C to siedmioprzęsłowa belka o zmniejszonej liczbie dźwigarów do dwóch. Najciekawszą i wyeksponowaną częścią mostu jest natomiast część B, a więc przęsło nurtowe wraz z odznaczającą się klasyczną formą konstrukcji łukowej z jazdą dołem. Konstrukcja ta nawiązuje formą do znajdującej się w pobliżu Kładki Siedleckiej z 1928 r. Łuki i spinające je dźwigary znajdują się na zewnątrz pomostu. Proporcje masywności belek i łuków wskazują, że łuki są wzmocnieniem belek. Pod względem statycznym część łukowa jest jednoprzęsłowym, swobodnie podpartym ustrojem Langera. Jej ustrój nośny stanowi stalowo-betonowa konstrukcja zespolona. Pomost został zbudowany w formie stalowego rusztu, współpracu...