Asfaltowe ciągi rowerowe i pieszo-rowerowe- ciche, równe i bezpieczne

Równość i bezpieczeństwo nawierzchni asfaltowych

Wielką zaletą nawierzchni asfaltowych jest ich równość i łatwość toczenia po gładkich asfaltowych ciągach komunikacyjnych. W kontekście pozbawionego barier kształtowania ciągów pieszych technologie asfaltowe pozwalają na tworzenie nawierzchni o bardzo niskim poziomie oporów i wstrząsów podczas toczenia. Doceniają to w szczególności osoby o ograniczonej mobilności, w szczególności użytkownicy wózków inwalidzkich czy chodzików. Mogą dzięki temu swobodnie korzystać z publicznej przestrzeni komunikacyjnej. Równa nawierzchnia ma też wielki wpływ na bezpieczeństwo. Im więcej nierówności, tym mniejszy jest komfort poruszania się i większe zużycie energii. Nawierzchnia asfaltowa ma tu zdecydowaną przewagę nie tylko nad kostką granitową, ale również nad kostką betonową czy płytą chodnikową.

Niejednokrotnie można zobaczyć kobiety na wysokim obcasie czy osoby poruszające się o kulach, które schodzą z chodników, np. z kostki granitowej, na asfaltową ulicę, by ułatwić sobie przejście. Podobnie zachowują się często rowerzyści, zjeżdżając ze ścieżek rowerowych wykonanych z kostki na ulicę, intuicyjnie wybierając równe nawierzchnie asfaltowe. Asfalt ma bowiem najmniejsze opory toczenia. Skutkuje to tym, że rowerzysta jadący po nawierzchni asfaltowej jest w stanie pokonać dwukrotnie (!) większy dystans niż po drodze z fazowanej kostki betonowej, zużywając przy tym tę samą ilość energii. Opory toczenia są szczególnie uciążliwe dla dzieci i osób starszych, w szczególności gdy ruch odbywa się na podjazdach. Uciążliwości te są spowodowane wzmożonym wysiłkiem fizycznym. Trasy rowerowe należy więc projektować w taki sposób, aby te niedogodności minimalizować. Asfalt powoduje też o wiele mniejsze wibracje niż inne nawierzchnie utwardzone [1]. W trosce o zdrowie rowerzystów w niektórych krajach zak...