Wpływ stanu technicznego urządzeń dylatacyjnych na trwałość drogowych obiektów mostowych

Zabezpieczenie dylatacyjne – kto powinien zarządzać zabezpieczeniem dylatacyjnym obiektu mostowego i kto je ma właściwie utrzymywać – drogowcy czy mostowcy?

Przypomina się tu stare powiedzenie „drogowców” i warto je przytoczyć, że „most to dziura w drodze”. „Mostowcy” twierdzą natomiast, że „droga to tylko dojazd do mostu”. Mogłaby być to tylko „ironia”, gdyby nie rzeczywistość w postaci stosowanych rozwiązań i stanu technicznego. W tych rozwiązaniach znajdują się urządzenia lub przekrycia dylatacyjne. A także w obiektach mostowych, często ich w ogóle brak. Chociażby prawa fizyki, które uzewnętrzniają się w postaci spękań poprzecznych nawierzchni. Te jednoznacznie wskazują, że są one niezbędne również dla obiektów mało spektakularnych – o niewielkich rozpiętościach przęseł.

Zły stan techniczny lub zupełny brak tych newralgicznych dla obiektów mostowych elementów prowadzi w szybkim tempie do degradacji strukturalnej obiektów. Oprócz samej degradacji i utraty trwałości konstrukcji jest to też bardzo istotne zagadnienie ekonomiczne. Wagę tej problematyki dobrze ilustrują fot. 1a (brak właściwego zabezpieczenia dylatacyjnego) i 1b (skutki techniczne tego braku).

Wprowadzenie

Konstrukcje mostów, podobnie jak inne budowle inżynierskie, podlegają odkształceniom pod wpływem różnych czynników. Głównie termicznych, ale także pod wpływem obciążeń użytkowych i montażowych, od skurczu i pełzania (dla mostów betonowych), jak również nierównomiernego osiadania podłoża (w tym również z uwagi na szkody górnicze). Wpływ szkód górniczych często może być większy od wszystkich innych czynników. Właśnie dlatego zagadnienie to, jako ważne, ale o innej specyfice, rozpatrywane jest odrębnie.

Ab...