Wentylacja pożarowa dróg ewakuacyjnych w tunelach – przykłady

Systemy wentylacji pożarowej wymiaruje się tak, aby spełniały wymagania wszystkich przypadków i kryteriów. Następnie, w zależności od aktualnej sytuacji, układ nawiewny nadążnie reguluje się tak, aby spełniane były aktualnie wymagane kryteria.

Trzeba pamiętać o tym, że niektóre kryteria wpływają na siebie, tzn. wraz ze wzrostem nadciśnienia po jednej stronie drzwi rośnie siła niezbędna do ich otwarcia, dlatego należy wprowadzić dopuszczalny zakres ciśnienia. Kryteria muszą być utrzymywane również w sytuacjach pośrednich, a zalecany czas automatycznego przestawienia się systemu nie powinien przekraczać 3 s. Oczywiście zastosowane urządzenia stanowią elementy wentylacji pożarowej, a zatem niezbędne jest stosowanie urządzeń oraz wyrobów budowlanych posiadających stosowne dokumenty dopuszczające do obrotu.

Podstawowym urządzeniem w instalacji wentylacji pożarowej dróg ewakuacyjnych w tunelach jest zestaw do różnicowania ciśnienia, którego najważniejszy komponent stanowi jednostka nawiewna, realizująca fizyczne dostarczanie powietrza do przestrzeni chronionej. Wykonywana jest w różnych wariantach, w zależności od konkretnej potrzeby obiektowej, a jej wydatek, jak i spręż zależą od obliczeń związanych z konkretnym przypadkiem. Może to być sam wentylator w obudowie osiowej przeznaczonej do zabudowy kanałowej, jak i pełnoprawna jednostka izolowana termicznie i akustycznie, z zabudowaną automatyką, odporną na warunki atmosferyczne. Jednostka nawiewna uzupełniona jest o równie ważny komponent, mianowicie tablicę sterującą. Zawiera ona między innymi przetwornicę częstotliwości oraz zazwyczaj przemysłowy sterownik swobodnie programowalny. Ten element zasila oraz kontroluje pracę wszystkich komponentów zestawu do różnicowania ciśnienia. Listę obligatoryjnych elementów zamyka tablica ręcznego sterowania. Jest to nieduża tablica, którą montuje się...