Wentylacja pożarowa dróg ewakuacyjnych w tunelach – przykłady

Należy teraz postawić zasadnicze pytanie o to, w jaki sposób uniemożliwić zadymienie lub wzrost temperatury na obszarze tunelu przeznaczonym do ewakuacji poprzez wentylację mechaniczną? Podstawowe kryteria techniczne, którymi się posługujemy, są trzy.

Pierwsze: kryterium nadciśnienia „∆p” – utrzymanie nadciśnienia w przestrzeniach chronionych ma zagwarantować, że dym nie przedostanie się przez nieszczelności w przegrodach budowalnych oraz elementach instalacyjnych. W przypadku zamkniętych wszystkich drzwi z przestrzeni chronionej najczęściej przyjmuje się 50 Pa nadciśnienia (w akceptowalnym zakresie 30-80 Pa), zawsze względem przestrzeni objętej pożarem. W uzasadnionych przypadkach (np. zakładając tzw. ewakuację jednoczesną) przyjmuje się również dodatkowo nadciśnienie 10 Pa w przypadku otwartych drzwi zewnętrznych z drogi ewakuacyjnej.

Drugie: siła „F” potrzebna do otwarcia drzwi na wszystkich drzwiach z przestrzeni objętej pożarem na drogi ewakuacyjne. Wartość graniczną stanowi tu 100 N – jak pokazały badania, w przypadku konieczności użycia większej siły ewakuujący się ludzie mogą uznać dane drzwi za zamknięte i zacząć szukać innego wyjścia, często z fatalnym skutkiem. Uzyskiwane w praktyce siły zależą też od konstrukcji drzwi.

Rys. 1. Przykładowy schemat ideowy instalacji wentylacji pożarowej wyjścia ewakuacyjnego z tunelu kolejowego (mat. autora)

Trzecie: kryterium prędkość przepływu powietrza przez drzw...