Uszkodzenia nawierzchni drogowych na terenach górniczych

Skutki eksploatacji górniczej są widoczne w postaci deformacji górotworu, powodującego zniekształcenia powierzchni terenu. Występują deformacje ciągłe, nieciągłe i wstrząsy górnicze, a ich uszkodzenie są widoczne na powierzchni nawierzchni drogowej w postaci spękań poprzecznych, osiadań itp. Zalecenia dotyczące ochrony konstrukcji budynków kubaturowych przed negatywnymi skutkami eksploatacji górniczej są szczegółowo omówione m.in. w rekomendacji wydanej przez Instytut Techniki Budowlanej (ITB) w Warszawie. W przypadku obiektów drogowych sytuacja jest inna. Przede wszystkim nie ma ogólnych zasad, które dawałyby jasne wytyczne dla procedury projektowania nawierzchni drogowej na terenach górniczych, podobnie jak w przypadku budynków kubaturowych.

Celem artykułu jest przybliżenie zagadnień związanych z nawierzchniami na terenach górniczych i aspektem prawnym ich projektowania oraz pokazanie uszkodzeń nawierzchni charakterystycznych dla oddziaływań górniczych.

Powszechnie nawierzchnie drogowe mogą ulegać uszkodzeniom zarówno na etapie budowy, jak i na etapie ich użytkowania. W przypadku usytuowania dróg na terenach górniczych nawierzchnia drogowa jest narażona na dodatkowe oddziaływania od prowadzonej eksploatacji górniczej. Wskutek tego oprócz typowych uszkodzeń, takich jak np.: brak sczepności warstw, ubytki masy mieszanki mineralno-asfaltowej, niewłaściwe zagęszczenie podłoża czy warstw z kruszywa (uszkodzenia na etapie budowy), czy np. spękania siatkowe, podłużne, poprzeczne, ubytki, wykruszenia ziaren, wyboje czy wypiętrzenia (uszkodzenia na etapie eksploatacji), powstają dodatkowe uszkodzenia, które są widoczne na powierzchni nawierzchni drogowej w postaci spękań poprzecznych, osiadań itp. Dlatego każdorazowo przyczyny uszkodzeń nawierzchni na terenach górniczych należy rozpatrywać na tle panujących warunków geologiczn...