Ruch ziarna w przesiewaczach mechanicznych a optymalizacja procesu przesiewania

W nowoczesnych przesiewaczach transport materiału po powierzchni sita uzyskuje się najczęściej za pomocą wibratorów wywołujących drgania harmoniczne skierowane pod kątem α (patrz rys. 1) do powierzchni sita [3]. Sito może być także nachylone do poziomu pod kątem β. Kierunek działania siły bezwładności będzie nachylony do powierzchni sita pod kątem α + β.

Drogę, prędkość i przyspieszenie opisują poniższe równania:

• s = A × sin ωt,
• v = A × ω × cos ωt,
• a = -A × ω2 × sin ωt.

W wyniku zmiennych przyspieszeń siła bezwładności będzie narastać od 0 do wartości maksymalnej.

Z równań wylicza się tzw. wskaźnik podrzutu:

Jest to stosunek składowej normalnej maksymalnego przyspieszenia sita do składowej normalnej przyspieszenia ziemskiego. Wskaźnik podrzutu, co pokazano na rys. 2, zależy od dynamiki przesiewacza, a nie zależy od masy lub wielkości ziarna [1, 2].

Przez kilkanaście lat stosowano przesiewacze o wskaźnikach podrzutu w granicach od 1,3 do 2,8. Ogólne wytyczne dotyczące stosowania wskaźników podrzutu są następujące [1-3]:

• 2,0-3,3 – stosować do klasyfikacji łatwo przesiewalnych materiałów niewykazujących tendencji do zakleszczania otworów,
• 4,5-6,5 – sto...