Projektowanie i utrzymanie zieleni w pasach drogowych – wybrane problemy

Zieleń izolacyjna oddzielająca ruch pieszy i rowerowy od jezdni powinna być kształtowana w pasach o szerokości min. 1,0 m lub optymalnej 2,0-2,5 m. W nasadzeniach zaleca się dobór różnych gatunków krzewów niskich i średnich (w miarę możliwości komponowanych piętrowo), lecz z zachowaniem wymogów dotyczących widoczności i bezpieczeństwa ruchu – szczególnie w rejonie skrzyżowań i rond, przejść dla pieszych, dróg rowerowych, przystanków komunikacji zbiorowej i zmiany przebiegu ciągów pieszo-rowerowych. Formy żywopłotowe – jeżeli są stosowane – powinny posiadać charakter ciągłej, gęstej bariery o wysokości do 1,5 m ewentualnie wyższej, z zachowaniem pól widoczności przy skrzyżowaniach (wysokość do 1,0 m). Wskazane jest, aby zastosowane w nasadzeniach gatunki i odmiany roślin charakteryzowały się odpowiednimi właściwościami fitoremediacyjnymi.

Ponadto rosnące w węzłach drogowych drzewa i krzewy powinny pełnić funkcje sygnalizacyjno-krajobrazowe. W miejscach tych należy oczekiwać większego urozmaicenia roślinności pod względem formy i kolorystyki niż wzdłuż ciągłej drogi. Zadaniem roślinności jest zintegrowanie obiektów technicznych o dużej skali przestrzennej z otoczeniem i zmniejszenie ich dominacji. Skarpy wykopów i nasypów towarzyszących drogom powinny być obsadzone krzewami okrywowymi i pnączami. Grupy jednogatunkowe powinny składać się z przynajmniej kilkudziesięciu egzemplarzy, co ułatwia ich kształtowanie i pielęgnację.

Przy skrzyżowaniach i na rondach roślinność pełni ważną rolę sygnalizacyjną, kompozycyjną i reprezentacyjną. Zieleń powinna akcentować te miejsca, ale w taki sposób, aby były zachowane wszelkie warunki bezpieczeństwa ruchu drogowego, m.in. zachowanie pól dobrej widoczności. W polach widoczności zieleń nie może być wyższa niż 1,0 m [4].

Wprowadzanie nowy...