Problematyka zwalczania śliskości zimowej na drogach objętych przełomami i szkodami górniczymi

W artykule opisano problematykę zwalczania śliskości zimowej na drogach objętych przełomami i szkodami górniczymi. Skupiono się na kwestiach pracy posypywarek na drodze oraz określeniu zdolności załadowczej bazy lub punktu ich uzupełnień. Przedstawiono również przykład określenia rozmieszczenia baz załadowczych, jak i inne sposoby zwalczania śliskości zimowej na przykładach ze świata.

Zagadnienie zwalczania śliskości zimowej na drogach objętych szkodami górniczymi stanowi istotną problematykę w utrzymaniu przejezdności tychże dróg z uwagi na nieciągłości i pofałdowania nawierzchni. Do utrzymania tego rodzaju dróg wymagane są większe nakłady sił i środków, wymagany jest również znacznie dłuższy czas prowadzenia tychże operacji po to, aby uzyskać wymagany efekt – a mianowicie oczyszczoną i uszorstnioną nawierzchnię [1, 4].

Akcja zwalczania śliskości zimowej dzieli się na dwa rodzaje [2, 3]:

• ciągłe zwalczanie śliskości zimowej prowadzone na drogach o ważnym znaczeniu gospodarczym i dużym natężeniu ruchu drogowego,
• zwalczanie śliskości zimowej w miejscach niebezpiecznych, jak łuki, spadki niwelety oraz wszędzie tam, gdzie jest konieczna zmiana szybkości pojazdu lub kierunku jego ruchu.

Określenie podstawowych wielkości

W celu ustalenia optymalnego składu zespołu maszyn, dotyczącego akcji ciągłej, należy określić podstawowe wielkości, które będą niezbędne w dalszych rozważaniach. Jako maszynę prowadzącą należy z reguły przyjmować w postaci posypywarki (fot. 1) lub skrapiarki (fot. 2). Podstawowe wielkości char...