Odporność na działanie wody i mrozu mieszanek SMA z dodatkiem włókien bazaltowych – cz. I

Idea i metody wprowadzania włókien do mieszanki mineralno-asfaltowej

Efektywność wprowadzania włókien do warstw asfaltowych nawierzchni drogowej zależy od wielu parametrów: ilości, właściwości, kształtu, długości i urabialności mieszanki. Jednymi z najważniejszych powodów ich stosowania są wysoka sztywność i wytrzymałość. Ta zależność wynika przede wszystkim z budowy struktury wewnętrznej, w którym to kryształy tworzące włókno ułożone są wzdłuż osi włókna. Aby włókno w pełni wykorzystało swoją niezawodność, powinno charakteryzować się efektywnością swoich parametrów, tzn. wytrzymałością właściwą i właściwym modułem sprężystości [12]. Wytrzymałość właściwa jest to stosunek maksymalnej wytrzymałości na rozciąganie do ciężaru właściwego włókna, natomiast moduł właściwy to stosunek modułu sprężystości do ciężaru właściwego włókna.

Na przestrzeni lat liczne badania laboratoryjne na całym świecie dowiodły, że włókna poprawiają odporność mieszanek mineralno-asfaltowych na zmęczenie, powodują wzrost odporności na spękania niskotemperaturowe i deformacje trwałe oraz poprawiają wytrzymałość mieszanki na rozciąganie.

Proces wprowadzania włókien do mieszanki mineralno-asfaltowej jest bardzo istotny z uwagi na uzyskanie jednorodności i odpowiednich parametrów mechanicznych mieszanki. Można wyróżnić dwa sposoby wprowadzania włókien do mieszanek mineralno-asfaltowych [9], proces:

• mokry,
• suchy.

Proces mokry polega na mieszaniu włókien z lepiszczem asfaltowym, które później dozowane jest do mieszanki mineralnej. Natomiast proces suchy polega na dozowaniu włókna do mieszalnika z kruszywem, a następnie dodaniu do asfaltu [9].

<...