Nawierzchnie na obiektach mostowych

Rozwiązania stosowane w nawierzchniach mostowych: asfalt lany

Asfalt lany (ang. mastic asphalt, MA) to rodzaj mieszanki mineralno-asfaltowej, która jest produkowana i wbudowywana na gorąco. Należy do typu mieszanek samozagęszczalnych, czyli niewymagających wałowania. Może być wbudowywana mechanicznie za pomocą dedykowanej rozkładarki lub ręcznie. Charakterystyczną cechą asfaltu lanego jest jego struktura. W której ziarna grysów są „zawieszone” w mastyksie składającym się z lepiszcza asfaltowego, wypełniacza i drobnego kruszywa. Przy odpowiednio wysokiej temperaturze, a więc małej lepkości i dużej płynności mastyksu mieszanka osiąga bardzo dużą szczelność bez mechanicznego zagęszczania (fot. 1).

Osiągnięcie takich właściwości wymaga wyższej zawartości lepiszcza asfaltowego, zwykle powyżej 6% (m/m) oraz wysokiej zawartości frakcji kruszywa poniżej #2 mm. Bardzo mała zawartość wolnych przestrzeni w asfalcie lanym wynika z faktu, że objętość lepiszcza jest większa niż objętość wolnych przestrzeni pomiędzy ziarnami kruszywa (grysu, piasku, mączki wapiennej). Taki skład powoduje, że asfalt lany jest mieszanką szczelną, przez co dobrze sprawdza się jako warstwa izolacyjna. Wymagania wobec właściwości asfaltu lanego do warstwy ścieralnej i wiążącej nawierzchni mostowych zostały zawarte m.in. w WT-2 2014 cz. 1 [14].

Pierwotnie do produkcji asfaltu lanego stosowano wyłącznie twarde asfalty drogowe. Aby zapewnić odpowiednią urabialność mieszanki, jej produkcja oraz wbudowanie odbywały się w bardzo wysokiej temperaturze, sięgającej nawet 230°C. Z wdrożeniem do stosowania w mieszance asfaltu lanego lepiszczy modyfikowanych polimerami. Do tego konieczne było obniżenie wartości temperatury technologicznej do 190°C-210°C, tak aby sieć polimerowa w lepiszczu nie była zagrożona....