Nawierzchnia przepuszczalna inwestycją w przyszłość

W materiale opisano zagadnienie zagospodarowania przestrzennego jako „miasta-gąbki”, wpisujące się w strategię zrównoważonego rozwoju. Omówiono szczegółowo koncepcję „miasta-gąbki” akumulującego wody deszczowe i oddającego wilgoć w czasie suszy. Jednym z innowacyjnych rozwiązań w tej koncepcji jest budowa nowych i rekonstrukcja starych nawierzchni w technologii nawierzchni przepuszczalnych dla wody.

Narastającym problemem ostatnich lat jest niewydolność systemów kanalizacji deszczowej w czasie intensywnych opadów, szczególnie widoczna w gęstych zabudowach miejskich. Systemy odprowadzenia wód burzowych zostają przepełniane, gdyż duże obszary zielone są zastąpione powierzchniami utwardzonymi (rys. 1).

Opady spływają z nieprzepuszczalnych powierzchni (np. z dachów, nawierzchni itp.) znacznie szybciej niż z powierzchni niezabudowanych lub porośniętych roślinnością. Przy ich dużej intensywności powodują nie tylko zalanie (fot.1), ale także erozję i przenoszenie zanieczyszczeń do pobliskich wód powierzchniowych oraz podnoszenie ich temperatury. Typowe techniki gospodarowania wodami burzowymi, takie jak stawy retencyjne, są trudne do wdrożenia na obszarach miejskich ze względu na brak dostępnych gruntów. Dlatego też w tych miejscach bardzo potrzebne są innowacyjne rozwiązania. Wielu włodarzy miejskich zaczyna rozważać chińską koncepcję zagospodarowania przestrzennego jako „miasta-gąbki”, wpisującą się w lansowaną strategię zrównoważonego rozwoju lub stosowaną też koncepcję pod nazwą błękitno-zielona infrastruktura.