Łożyska mostowe – wprowadzanie do obrotu i prawidłowe znakowanie CE. Cz. II

Oddzielną kategorię stanowią łożyska przeciwdziałające ujemnym siłom pionowym. Zjawiska odrywania nie spotyka się w obiektach podwieszonych, ale może być również wynikiem zastosowanej proporcji długości przęseł w schematach ciągłych czy łukowego lub skośnego w planie kształtu obiektu mostowego. Jedną z metod zapobiegania działaniu siły odrywającej jest zastosowanie łożyska z odpowiednią blokadą mechaniczną. Takie blokady można wykonać, np. w łożyskach garnkowych czy soczewkowych. Jednak rozwiązanie to wybiega poza zakres normy EN 1337-2:2004, która wymaga, aby łożyska wyposażone w powierzchnie ślizgowe wykazywały nieujemny docisk. Warunek σ = 0 MPa traktuje się przez tę normę jako stan graniczny użytkowalności, gdyż może on zagrażać długotrwałości użytkowania łożyska, zaś warunek σ ≥ 0 MPa sprawdza się przy charakterystycznej kombinacji oddziaływań.

Norma EN 1337 nie przewiduje zatem możliwości, aby łożyska przenosiły odrywanie, co oznacza, że w przypadku konieczności przeniesienia przez nie ujemnych sił pionowych należy wprowadzić takie łożysko do obrotu na zasadach określonych w art. 10 ust. 1 ustawy o wyrobach budowlanych [2] (dopuszczenie do jednostkowego zastosowania). W konsekwencji takiego łożyska nie można oznakować znakiem CE oraz mieć wydanej deklaracji właściwości użytkowej.

Zasadnicze charakterystyki łożysk konstrukcyjnych

Łożyska konstrukcyjne stosuje się w obiektach mostowych w celu przeniesienia określonych oddziaływań, tj. sił i przemieszczeń. Immanentną cechą łożysk jest to, że część ich parametrów (tj. nośność, możliwość obrotu, wymiary, zakres przesuwu) zależy od właściwości danego obiektu mostowego, w którym będą wbudowane. Parametry te są bowiem dostosowane do wymagań wynikających z przyjętego przez projektanta obiektu modelu obciążenia, modelu oblic...