Łożyska mostowe – wprowadzanie do obrotu i prawidłowe znakowanie CE. Cz. II

Łożyska elastomerowe mogą występować również w połączeniu z łożyskami prowadzącymi i blokującymi (we wszystkich rodzajach obiektów mostowych). W celu uniemożliwienia przesuwu łożyska elastomerowego w kierunku podłużnym lub/i poprzecznym, należy użyć odpowiednich ograniczeń mechanicznych. Zgodnie z punktem 4.2 normy EN 1337-3:2005, załącznikiem B do normy EN 1337-8:2007 oraz tab. 1 i rys. 1 normy EN 1337-1:2000 wykonuje się je właśnie dzięki wykorzystaniu łożysk blokujących i prowadzących. Tym samym powstają kombinacje składające się z łożyska elastomerowego i blokującego (łożysko występuje wówczas w funkcji łożyska nieprzesuwnego) oraz składające się z łożyska elastomerowego i prowadzącego (łożysko występuje wówczas w funkcji łożyska jednokierunkowo przesuwnego).

Zasadnicze charakterystyki łożysk prowadzących, blokujących i elastomerowych

Zasadnicze charakterystyki łożysk prowadzących, blokujących i elastomerowych są różne, a określają je załączniki ZA odpowiednio do EN 1337-8:2007 oraz EN 1337-3:2005. Zatem z punktu widzenia Rozporządzenia [1] i normy EN 1337 mamy do czynienia z różnymi wyrobami budowlanymi, dla których wydano odpowiednio część 3. i 8. tejże normy.

Dotychczasowa praktyka pokazuje, że dokumentacja kontraktowa (PFU, WWiORB, STWiORB, PB, PW) traktuje takie łożyska jako jeden wyrób budowlany, na które składa się łożysko elastomerowe i odpowiednia stalowa obudowa – wynika to przede wszystkim z braku wymagań w dokumentacji kontraktowej w zakresie łożysk blokujących i łożysk prowadzących oraz odniesienia do EN 1337-8:2007. Jest to jednak założenie błędne, gdyż nie należy takiej kombinacji łożysk uznawać za zestaw w rozumieniu art. 2 Rozporządzenia [1]. Zestaw bowiem oznacza wyrób budowlany wprowadzony do obrotu, który złożono ...