Łożyska i urządzenia dylatacyjne – konsekwencje błędów projektowych. Cz.II

Sztywność pozioma i pionowa łożysk

Innym zagadnieniem, które jest pomijane w przypadku łożysk elastomerowych, jest ich sztywność pozioma i pionowa [6]. Ma to szczególne znaczenie w przypadku obiektów z tzw. pływającym schematem łożyskowania, jednak ta kwestia powinna być brana pod uwagę we wszystkich innych typach konstrukcji. Dobór łożyska dla danych parametrów implikuje jego geometrię a co za tym idzie – sztywność. W przypadku łożysk innego typu (garnkowych, soczewkowych), których sztywność jest znacząca, różnica podatności łożysk nie wpływa na rozkład obciążenia w konstrukcji. W przypadku zastosowania łożysk elastomerowych wybór odpowiednich parametrów ma znaczenie. Ich geometria wpływa na odpowiedź względem konstrukcji i tym samym ich podatność ma duże znaczenie dla rozkładu sił wewnętrznych oraz redystrybucji reakcji. W pewnych sytuacjach może to prowadzić do przeciążania łożysk.

Warto nadmienić, że gdy wartość przekazywanych na łożyska reakcji poziomych przekracza około 10% wartości reakcji pionowych, stosowanie łożysk elastomerowych przestaje być ekonomicznie uzasadnione. Wynika to bezpośrednio z konieczności zastosowania kombinacji łożyska elastomerowego i łożyska blokującego lub prowadzącego [4, 6, 8], które przenoszą siłę poziomą działającą odpowiednio we wszystkich kierunkach lub w jednym kierunku. Wówczas koszt wykonania takiej kombinacji łożysk może przekraczać koszt standardowego łożyska garnkowego czy soczewkowego. Ponadto wysoki stosunek nośności poziomej do pionowej powoduje konieczność zastosowania rozbudowanego łożyska blokującego lub prowadzącego, które może w konsekwencji charakteryzować się większymi wymiarami w planie niż przewidziany dla niego cios podłożyskowy.

Alternatywą w takiej sytuacji byłoby zastosowanie mieszanego schematu łożyskowania (r...