Czy XA3 to najgorsze warunki eksploatacji betonowych studni kanalizacyjnych?

Ostatnim, najmniej inwazyjnym sposobem neutralizacji szkodliwych związków chemicznych jest aplikowanie do sieci kanalizacyjnej różnego rodzaju substancji, np. osadów lub zawiesin [11].

Przykłady błędnie wyspecyfikowanych i zrealizowanych inwestycji

W celu zobrazowania wpływu dobranych (najczęściej błędnie) klas ekspozycji w zrealizowanych drogowych inwestycjach infrastrukturalnych autor zestawił pięć budów na terenie trzech województw: opolskiego, dolnośląskiego oraz wielkopolskiego, w których wystąpiły poważne problemy trwałościowe z betonem. Dwie pierwsze realizacje wykonane w okolicy Wrocławia poddano oględzinom po 2 latach od zakończenia budowy. Obie instalacje działają w systemie odcinków grawitacyjnych zakończonych każdorazowo przepompowniami. Zamontowane włazy żeliwne w wersji szczelnej uniemożliwiają jakiekolwiek przewietrzanie sieci z „kwasowych” oparów. Destrukcja wewnętrznej powierzchni studni objęła całe dennice, kręgi, a także zwężki (fot. 8).

Beton na powierzchni strukturalnie zniszczono – zneutralizowany. Materiał o wytrzymałości ponad 40 MPa można było usuwać szpachelką, a badanie skroplin z wnętrza konstrukcji wykonane papierkiem lakmusowym wykazało wartość odczynu pH około 1,0 (fot. 9).

Należy dodatkowo zauważyć, że zmiana wartości odczynu pH nie odbywa się liniowo, a logarytmicznie w stosunku do stężenia jonów odpowiedzialnych za kwasowość roztworu (H₃O⁺), wg wzoru: pH = – log10 [H₃O⁺]. Przykładową wartość pH = 4 wylicza się ze wzoru pH = – log(10^-4), co oznacza różnicę jednego rzędu stężenia molowego jonów H₃O⁺, pomiędzy wartościami pH zmieniającymi się o 1,0 (przy założeniu wartości współczynnika aktywności o wartości 1,0)...