Mrozoodporność zwykła betonowych wyrobów wibroprasowanych

Nawierzchnie z komponentów brukowych już na trwałe wpisały się w krajobraz współczesnych obszarów zurbanizowanych. Dominują oczywiście wyroby z wibroprasowanych betonów o matrycy cementowej. Jednak elementy betonowe to nie jedyna oferta szlachetnej sztuki brukarskiej. Wachlarz możliwości jest bowiem bardzo szeroki – poczynając od różnorakich elementów kamiennych, poprzez wyroby ceramiczne i nieco już zapomniane bruki drewniane, aż po „egzotyczne” wytwory z leizny kamiennej lub żużlowej.

Cechy techniczno-użytkowe nawierzchni wykonywanych z brukarskich elementów drobnowymiarowych zależą w dużej mierze od właściwości tychże elementów. Do cech tych zalicza się głównie: antypoślizgowość, ścieralność, twardość oraz nasiąkliwość i mrozoodporność, jak również wytrzymałość na ściskanie i zginanie, a także udarność. W pewnych warunkach należy również uwzględnić chemio- i olejo- odporność. Ostatnią bardzo istotną cechą jest stabilność kształtów i wymiarów konkretnych wyrobów. Przy czym nie podlega dyskusji, że ten z wymienionych parametrów technicznych będzie parametrem wiodącym, który zostanie skorelowany z miejscem wbudowania danego wyrobu – w funkcji czynników zewnętrznych oddziaływających na niego.

Znamienną własnością większości zastosowań jest oczywiście bezpośrednie wyeksponowanie wyrobów brukarskich na działanie czynników atmosferyczno-klimatycznych. Z tychże powodów wzmiankowane wyroby w budownictwie komunikacyjnym powinny wykazywać się – niezależnie od odpowiednich cech wytrzymałościowych – również wyższą odpornością mrozową oraz zwiększoną szczelnością i minimalną nasiąkliwością. W zależności od rodzaju konkretnego zastosowania różne są także podstawowe kryteria trwałościowe wyrobów brukarskich oraz wykonanych z nich obiektów infrastrukturalnych.

Korozja powodowana mrozem</...