Miasteczka ruchu drogowego jako aktywny element polityki poprawy bezpieczeństwa w ruchu kołowym wśród dzieci i młodzieży

W materiale przedstawiono podstawowe informacje dotyczące miasteczek ruchu drogowego (MRD), które od kilku lat stanowią jeden z elementów prowadzonej polityki poprawy bezpieczeństwa w ruchu drogowym wśród dzieci i młodzieży. Przedstawiono autorską definicję MRD oraz propozycję najważniejszych elementów wyposażenia takiej infrastruktury wraz z przykładowymi schematami projektowanych MRD.

Znajomość aktualnie obowiązujących przepisów drogowych obowiązuje ludzi w każdym wieku, ponieważ każda osoba przemieszczająca się w sposób pieszy, zmechanizowany czy zmotoryzowany jest uczestnikiem ruchu lądowego. Są nim zarówno kierujący pojazdami mechanicznymi, jak i rowerzyści, kierowcy hulajnóg, rolkarze czy piesi. Rozwój infrastruktury transportowej złożonej z dróg kołowych i szynowych, lotnisk, centrów przesiadkowych i centrów dystrybucyjnych, a także dróg dla rowerów i ciągów pieszych nieustannie postępuje. Polska jako jeden z członków Unii Europejskiej rokrocznie pozyskuje środki, które wydatkowane są zarówno na nowe inwestycje o charakterze kontynentalnym, krajowym czy regionalnym, jak i na modernizację już istniejącej sieci komunikacyjnej w celu jej dostosowania do obecnych wymagań międzynarodowych i krajowych. Biorąc pod uwagę fakt, iż ruch różnego rodzaju pojazdów mechanicznych i niemechanicznych jest coraz większy, jezdnia stała się zbyt ciasna dla wszystkich uczestników ruchu.

To z kolei niejako wymusiło na ustawodawcach wdrożenie nowych rozwiązań prawnych i projektowych czy ustalenie precyzyjniejszych wymagań dla ciągów przeznaczonych dla różnych uczestników ruchu. Działania te wydają się bardzo uzasadnione i niewątpliwie poprawiają bezpieczeństwo w ruchu kołowym, uwzględniając nawet, iż drogi na terenie Unii Europejskiej należą do najbezpieczniejszych na świecie [1]. Wydaje się jednak, że osiągnięcie unijnej „wizji zero”, zakładającej brak wypadków śmiertelnych w ruchu kołowym, jest jeszcze odległą sprawą.

Powołując się na sprawozdanie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego [2], wskutek wypadków drogowych liczba ofiar śmiertelnych wyniosła w samym 2016 r. około 1,35 miliona, z czego znaczną liczbę stanowiły osoby w wieku 5–29 lat, wśród których wypadki drogowe stanowią najczęstszą przyczynę śmierci na całym świecie [3]. Ponadto warto zauważyć, że około 30% wszystkich ofiar śmiertelnych w ruchu kołowym to piesi i rowerzyści, spośród których znaczne grono to właśnie osoby w wyżej wymienionym wieku [4].

Bezpieczeństwo każdej grupy wiekowej użytkowników sieci komunikacyjnej

Każde życie ludzkie jest ważne bez względu na wiek uczestnika ruchu czy też sposób jego przemieszczania się, stąd nie ma wątpliwości, iż bezpieczeństwo każdej z grup użytkowników sieci komunikacyjnej powinno być chronione identycznie. Wydaje się jednak, że najwięcej narzędzi do właściwej edukacji i krzewienia prawidłowych zachowań na drodze można wprowadzić dla najmłodszych, tj. dzieci i młodzieży w wieku 3–18 lat. Edukacja w zakresie wychowania komunikacyjnego w Polsce rozpoczyna się w okresie przedszkolnym, gdzie dzieci poznają podstawowe zasady bezpieczeństwa związane z zachowaniem się pieszego na drodze.

Na etapie szkoły podstawowej przyswajana jest wiedza dotycząca oznakowania pionowego i poziomego występującego w ruchu kołowym, wiedza teoretyczna związana z uczestniczeniem w ruchu jako pieszy i rowerzysta oraz zajęcia praktyczne, których zwieńczeniem jest możliwość uzyskania karty rowerowej i/lub motorowerowej. W szkole średniej wychowanie komunikacyjne obejmuje głównie tematykę związaną z zasadami udzielania pierwszej pomocy osobom, które uległy wypadkom, w tym także wypadkom komunikacyjnym.

Miasteczka ruchu drogowego- elementy składowe polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego

Jednym z ciekawych, przydatnych i perspektywicznych elementów składowych wprowadzania polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego wśród dzieci i młodzieży są miasteczka ruchu drogowego (MRD). Obiekty te są przeznaczone do praktycznej nauki poruszania się w ruchu kołowym w charakterze rowerzysty lub pieszego. Miasteczka ruchu drogowego wykorzystywane są zarówno do praktycznej nauki w zakresie wychowania komunikacyjnego, jak i do samodzielnych prób doskonalenia jazdy na rowerze i zwiększania wiedzy dotyczącej przepisów ruchu drogowego czy też przy okazji warsztatów, akcji, kampanii i konkursów dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego.

W Polsce budowa miasteczek ruchu drogowego jako obiektów do praktycznej nauki poruszania się w ruchu drogowym rozpoczęła się w 2012 roku (MRD w Czarnem, woj. pomorskie) i stopniowo świadomość dotycząca takiej infrastruktury wzrastała. Aktualnie MRD obecne są w każdym województwie i choć uwarunkowania prawne w kwestii budowy, minimalnej zajętości terenu czy obowiązkowego wyposażenia takiej infrastruktury w naszym kraju nie są usystematyzowane, to sam fakt powstania sporej liczby miasteczek ruchu drogowego zasługuje na uznanie.

Galeria